Carlo Guzzi heeft heel wat opmerkelijke motorfietsen ontworpen, van ultrasportieve racers tot alledaagse transportmiddelen voor de Italiaanse markt, die behoefte had aan betaalbaar vervoer in de na-oorlogse jaren waar aan middelen nog groot gebrek was. Hoewel alledaags? De motorfietsen van Guzzi waren eigenlijk nooit alledaags.

Neem nu de Galletto, een tweewieler die het midden hield tussen een scooter (lage doorstap, voetplanken, beenschilden en reservewiel) en een motorfiets (grote wielen, comfortabel zweefzadel en viertakt-motor). Vrijwel altijd gelakt in de kleur van Italiaans vanille-ijs en uitgerust met een liggende viertakt eencilinder kopklepper, waarvan de capaciteit varieerde van 160 cc in 1950 tot 175 cc in 1952 en uiteindelijk 192 cc in 1954. In deze hoedanigheid bleef het model in productie tot 1966 en werd in grote aantallen verkocht, o.a. aan de Italiaanse posterijen. Deze versie was uitgerust met een vierversnellingsbak, electrische startmotor en drie geïntegreerde koffers met daarop SERVIZIO POSTALE.

De laatste uitvoeringen van de Galletto waren uitgerust met een langwerpig duozadel dat het eerdere zweefzadel en het typische broodje verving. Opvallende kenmerken van deze motorfiets waren het voor Moto Guzzi karakteristieke buitenliggende vliegwiel, de eenzijdige achterwielophanging met het kettingtandwiel aan de buitenkant van de draagbuis. Aan de voorkant zien we een vork die uitgerust met schommelarmvering en interne schokdempers. De techniek van de ophanging in het balhoofd lijkt regelrecht overgenomen van de alledaagse fiets met alleen aan de onderkant van de balhoofdbuis een gaffel die beide vorkbuizen met elkaar verbindt.

De hier afgebeelde Galletto van Will de Haan dateert van 1953 en is o.a. uitgerust met een extra bagagecompartiment waarop aan beide zijden knierubbers gemonteerd, waarbij aan de ene kant handige ruimte gewonnen wordt, maar aan de andere kant de voor de dames handige doorstap voor de benen verloren gaat. Aan de linkerkant, vlak achter het beenschild met het reservewiel is het ronde luchtfilterdeksel zichtbaar. Niet zichtbaar is de achtervering met schokdemper, die horizontaal verscholen gaat onder het plaatwerk en die scharnierend gemonteerd zit op het versnellingsbakhuis. Het hele technische concept is, zelfs naar hedendaagse maatstaven, buitengewoon slim doordacht en was in de jaren vijftig ultramodern.

Een Galletto voor Galletto

Will de Haan schrijft:

Even twee haantjes voorstellen: in internet-motorland noemde ik mezelf al een paar jaar Galletto. Omdat het een mooi Italiaans woord is, ikzelf vroeger al Haantje genoemd werd, ik een beetje Italië-gek ben, en omdat ik wist dat het een Guzzi-model is. Op mijn motor-overall staat dus stoer GALLETTO achterop. Ja, en dan moest het er toch een keer van komen. Een echte Moto Guzzi Galletto, mooi van lelijkheid, in alles de jaren 50 ademend, met hele grappige technische details. Gevonden in het Laverda Museum van Cor Dees in Lisse. Mijn ideaalbeeld is dat mijn vriendin Astrid er straks in Italiaanse fifties-outfit a la Sophia Loren op rondrijdt, en de show steelt op Motortoer’s Italiaanse motordag. Wat maakt een Galletto nou zo bijzonder? Voor mij: de schommelarm, de eenzijdige achterwielophanging (!), het prominente reservewiel, de gashendel met kabel door het stuur, de ongecompliceerde ontwerplijnen. Ik ga ongetwijfeld nog meer moois ontdekken. Inmiddels heb ik een Italiaans sleutelhandboek besteld, en zoals gewoonlijk zal ik Ted en consorten ook nog wel eens om raad vragen.

foto’s: © Will de Haan
topfoto: © Hans Konings

Technische gegevens

Zie ook deze Moto Guzzi Galletto (foto’s januari 2005).